! Wil je reageren op een vraag of zelf een vraag stellen? Of wil je jouw ervaring delen met de andere leden. Dat kan, maar alleen wanneer je je hebt aangemeld voor Samenfitter. Meld je snel aan.
Ken jij mensen met een burn-out? Grote kans dat het antwoord “ja” is. Precieze cijfers zijn niet bekend, maar jaarlijks schijnen behoorlijk wat werknemers een burn-out te krijgen. En die aantallen lijken alleen maar op te lopen. Wat is er aan de hand? Leggen we te veel druk op onszelf? Zijn we emotioneel minder weerbaar dan vroeger? Of praten we elkaar de symptomen ook een beetje aan? De meningen verschillen.
Wat vind jij?
Voordat je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.
Ik ken veel mensen die een burn-out hebben gehad, ook in mijn directe omgeving. Ik denk zeker niet dat het een hype is, maar wel een gevolg van de tijd waarin we leven. We willen veel en we willen alles ook goed doen en de vergelijking met anderen is maar een swipe verder. Daarnaast krijgen we dagelijks steeds meer impressies te verwerken. Wanneer je niet actief op zoek gaat naar die momenten om even rust in de kop te krijgen ligt een burn-out op de loer. En die rustmomenten kun je prima combineren met een stukje beweging. Heel veel mensen hebben het afgelopen jaar noodgedwongen het wandelen ontdekt en hebben ervaren dat een dagelijkse wandeling ook heel goed helpt voor een stukje mentale weerbaarheid.
Burn-out is een gevolg van de huidige tijd. Maatschappelijke druk (o.a. politieke klimaat en social media), pedagogisch klimaat (opvoeding), Economische mogelijkheden (w.o. werkomstandigheden) en voeding (hormonale disbalans) zijn elementen die volgens mij invloed hebben op de hoeveelheid burn-outs.
Burn-out is geen hype
Vorm en Samenleving:
Naast dat werk(omstandigheden) vaak direct gerelateerd zijn met b.o.., menselijke klachten van vormen van vermoeidheid in lijf en leden, is het natuurlijk altijd persoonlijk als je eraan onderdoor dreigt te gaan. Maar allemaal, iedereen die dit leest en zij die dit niet lezen, maken deel uit van onze samenleving.
De maatschappij, of de maatschappelijke samenhang die we met zijn allen vormgeven*, tot een vorm waar we verantwoordelijk voor zijn met de beste, mooiste intenties.
Door er gewoon te zijn tel je mee en bepaal je mee, hoor je erbij! Zowel met b.o.. als bruisend in het leven staan en alles daartussen. Met of zonder (betaald) werk.
Mijn overtuiging wordt meer en meer gesterkt dat die vorm heden ten dagen voor onze natuur te veel eisend, drukkend, overprikkeld en daarmee onveilig is. De hedendaagse maatschappelijke samenhang is daarmee uitgesproken kwetsbaar! De grote groep mensen die het wél aankunnen, volhouden en slechts zo nu en dan er even niet meer tegen(aan) kunnen, hebben geluk gehad dat er handigheid, slimheid of het lot dat zo bepaald heeft. Echter een groeiende groep die ook keihard werkt op vele manieren, lijdt en worstelt vaak dapper om het allemaal maar vol te houden. Tot op heden is die groep te gefragmenteerd om op tijd gezonde omstandigheden intern én extern te organiseren.
Burn-out en Samenleving:
In werksituaties wordt onmiskenbaar duidelijk dat je 'niet meer goed functioneert' als het energetische doek uiteindelijk voor je valt. Dat is vaak een gecompliceerd proces over langere tijden. De veeleisendheid, hoe onuitgesproken ook in wat 'normaal' heet te zijn in onze samenleving, is niet natuurlijk, wij mensen zijn niet genoeg geëvolueerd van om dat allemaal vol te houden en gezond te blijven. Daarvoor hebben we allerlei technologische kwinkslagen en oplossingen bedacht en passen die overvloedig toe. Het lijkt te werken..... Of lokt de technologische oplossing nog meer evolutionaire achterstand uit?
De hoeveelheid 'paarse krokodil' situaties is uiteindelijk niet meer om te lachen, maar schrijnend ondermijnend voor ons wezenlijke menszijn. We kunnen niet verder, energetisch lamgelegd door ons natuurlijke zekeringenkastje. B.o. is dus gewoon een aanpassing aan het leef- en werk milieu wat we hebben vormgegeven. Of wat er is ontstaan doordat we e.e.a. in ons enthousiasme wat uit de hand laten lopen? In de vaart der volkeren.
Niet alleen het klimaat van ons milieu staat op ramkoers met de biologische leefbaarheid voor o.a. de mens. Ook ons maatschappelijke leefklimaat staat op ramkoers met de levende mens. B.o. kun je zien als een van de signalen dat er zo geen gezond leven (van lijf en leden) mogelijk blijft, voor allen. Aantoonbaar middels de exponentiële groei in mensen met b.o., en andere (ziekte) verschijnselen. Dit is dus inderdaad geen ziekte, dit is een aanpassing aan het klimaat!
Signaal en Samenleving:
Zolang we B.O. niet serieus nemen als signaal noemen we het een ziekte. Dat kan nu niet anders, ik weet er alles van. Maar de werkelijkheid laat ons iets anders zien, als je oplet.
Aan ons dus om daar individueel, in je gemeenschap en met zijn allen je verantwoordelijkheid in te nemen. We zijn er nou toch, laten we er iets moois* van maken en uitgaan van onze menselijk maat i.p.v. technologische kwinkslagen tot in het absurde door te voeren. In de biologie van de mens hoort onze gave tot het ontwikkelen en toepassen van techniek. Maar onszelf reduceren tot een instrument, functie en technische toepassing blijkt dus op lange termijn niet haalbaar.
Niet altijd is een burn-out het gevolg van te veel of te veeleisend werk. Je eigen kararker speelt mee en de omstandigheden thuis.Ik heb tweemaal een burn-out gehad. Mijn eigen perfectionisme zat me in de weg, de dood van mijn broer, een bijzonder naar en onterecht verwijt van klanten. Ik kwam er alleen niet mer uit. Weken staarde ik voor me uit en ik wilde zelfs het liefst maar dood. Professionele hulp heeft me doen inzien dat het om mij ging, dat ik mijn eigen oordelen mocht hebben, mijn eigen ruimte mocht innemen. Anderen zien niet hoed erg het is. Blijf er niet me rondlopen.
Omdat we leven in een 24-uurs maatschappij waarin we moeten presteren en het beste moeten zijn is het logisch dat we op raken. 24 uur in een dag is te weinig om te werken, een sociaal leven te hebben met heeeel veel vrienden en daarnaast ook nog de nodige clubs of vrijwillige activiteiten die je behoort te doen. Het is dat niks meer mag, maar alles moet. De agenda's staan stijf van de afspraken en is al maanden vol. We nemen geen tijd meer om de dag te ervaren. Dus logisch dat het lichaam op een gegeven op is...
Burn out hoort bij huidige tijd, 24 uur per dag aan staan en iedereen behalve jezelf pleasen , gaat ten koste van jezelf; fomo. Je hebt ook je rust momenten nodig. Verder is het moeilijk om je eigen pad te wandelen en je hart te volgen. Waar baseer je je keuzes op, wat is voor jou belangrijk? Of volg je de groep, maak je keuzes die van je verwacht worden; de weg van de minste weerstand? Op den duur loop je vast door een live event en word je gedwongen om na te denken over je leven en hoe je dit beter vorm kunt geven, waarbij je leert luisteren naar wat je echt wilt en wat belangrijk is voor jou.
Ook lijkt het door social media of het een ieder voor de wind gaat, alleen de leuke dingen worden gedeeld/geliked. Zodat je al gauw denkt dat je zelf maar een saai leven hebt. Het is goed om stil te staan bij de kleine geluksmomenten, dat is waardevol.
Geen hype. Oorzaak ligt in hoe onze economie opgebouwd is. Er draait veel om geld en winst. Mensen willen graag zinvol deelnemen en gevoel van verbinding en waardering. Daar wringt het en niet iedereen kan daar tegen. Meestal zijn het mensen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een grote drive/passie.
Twee jonge familieleden hebben op dit moment een burn-out. Hun klachten komen voort uit ontzettende toewijding voor hun werk.
Ze hebben gedurende bijna 1,5 jaar aangegeven waar ze tegen aanlopen in de organisatie. Voor één van hen is vastgesteld dat de organisatie in gebreke is gebleven. Het familielid volgt via een programma: waar zitten de valkuilen en waar je kracht.
burn-out is geen hype, het is een gevolg van de steeds hogere eisen die aan mensen worden gesteld. Ze willen hier wel aan voldoen, maar kunnen dit niet volhouden,Mensen die een burn-out krijgen moeten naast hun toewijding, leren hun grens aan te geven
Opgegroeid in een omgeving van goed doen, er zijn voor iedereen. Meer dan je best doen, moeten etc. Jezelf voorbij gaan (onbewust) Niet meer echt weten wie je bent, voor iedereen opkomen, je collega’s, je cliënten,je gezin.
Dat kun je jaren volhouden en dan ineens, op je 59e is het over, ben je totaal de weg kwijt. Afgebrand door al het vechten,door niet gewaardeerd worden door je managers , burn-out. Ineens staat de wereld stil. Nu bijna 2 jaar verder klim ik langzaam uit de diepte. Met hulp van mijn naasten, psychotherapie, schematherapie (Synaeda)
De basis van dit alles ligt in de wortels.
Voor mij is het alles, behalve een hype.
cookies | privacy en gebruikersvoorwaarden | over ons | contact | Initiatief van De Friesland
