Ines Bergsma loopt zijn elfstedenroute of het St. Odulphuspad. In een blog kwam de eerste etappe al aan bod. Hieronder lees je zijn mooie verhalen van de andere etappes!
! Wil je reageren op een vraag of zelf een vraag stellen? Of wil je jouw ervaring delen met de andere leden. Dat kan, maar alleen wanneer je je hebt aangemeld voor Samen Fitter. Heb je al een account? Log dan snel in.
Ines Bergsma loopt zijn elfstedenroute of het St. Odulphuspad. In een blog kwam de eerste etappe al aan bod. Hieronder lees je zijn mooie verhalen van de andere etappes!
Voordat je een reactie kunt plaatsen moet je je eerst aanmelden voor Doejemee.
7e etappe St. Odulphuspad ‘Refigius als Virtueel Elfstedenpad 7 etappe 29 juni 2020
Cathrienus is met vakantie dus zijn we deze etappe met ons tweeën. Het is droog maar het waait stevig, gelukkig gaat de etappe veel door de bossen. De 7e etappe gaat van Balk naar Oudemirdum en is voor ons 15,3 kilometer. We korten de route een paar kilometer in. Deze etappe draagt de naam ‘Refugium’ dat betekent schuilplaats en herinneringen hieraan komen we vandaag tegen.
Van Balk door de bossen naar Kippenburg.
De start is bij de kerk ‘Breahûs’. In Balk zie je aan de riante woningen met fraaie gevels dat vroeger de boterhandel hier voor grote rijkdom heeft gezorgd. Fraai is ook het oude raadhuis. We verlaten Balk. Op Lorreburen naar Harich staan drie monumentale boerderijen. Van de boterkoopman Idske Poppes was de tweede. In de kelder werd de room van de melk tot boter gekarnd. Harich is een voornaam dorp geweest, dat zie je nog aan de grote woningen die er staan.
Dan wandelen we door de fraaie beukenlaan in het Harichsterbos, uiteindelijk verlaten we dit bos bij Ruigahuizen. We steken de autoweg over en duiken gelijk de Star Numans bossen in.
In Ruigahuizen hebben Hugenoten uit Frankrijk een schuilplaats gevonden. Bij de fraaie klokkenstoel gaan we de Bremer wildernis in en dan terug naar de Star Numans bossen. Daar liggen op het pad grote omgewaaide bomen. Hindernissen die we met jeugdige vaardigheid nemen! Trots bereiken we Kippenburg. Hiernaast is het paardendekstation van de dochter en schoonzoon van Eppie. We pauzeren er even en bekijken de indrukwekkende paarden die er staan.
Vluchtplaatsen.
Aan de overzijde van de snelweg aan de ‘lykwei’ stond in de middeleeuwen een uithof van het Sint Odulphusklooster. De uithof heette ‘Spitael’, dat betekent hospitaal. Hier werd aan armen, zieken en bedevaarders onderdak geboden. In de tachtig jarige oorlog is het in vlammen opgegaan. De boerderij die er nu staat draagt nog de naam ’t Spitael.’
In het begin van de eerste wereldoorlog sloegen veel Belgen voor de Duitse troepen op de vlucht naar o.a. Nederland. Waaronder ook veel militairen, die werden in Nederland ontwapend en opgevangen in kampementen. Eén van de eerste tent kampementen was hier aan de ‘Lykwei.’ Later mochten de militairen hun gezinnen over laten komen en kregen ze in Gaasterland een beter onderkomen. De oude steenfabriek bij Rijs is er toen voor ingericht en een nieuw kamp ‘Boschkant’ werd er aangelegd in de buurt van Oudemirdum.
Het gebied waar we nu zijn heet ‘Wyldemerk’, de naam herinnert aan de vroegere jaarlijkse tweedaagse markt. De eerste dag was voor de senioren uit de streek. De tweede dag was voor de jeugd, dan ging het er vaak ‘wyld’ aan toe, mee onder invloed van drank, vandaar de naam.
Molukkers
Even verder staat langs de oude weg een transformatiehuisje. Daarop staan namen van Molukkers. In 1948 werd Indië door Nederland overgegeven aan Indonesië. Veel Molukkers hebben voor een vrij Ambon in het Nederlandse leger gestreden. Na deze actie moesten ze wel in Nederland onderdak krijgen. Een minderheid van de Molukkers waren moslim en dat gaf soms strubbelingen met de andersdenkende Molukkers. Voor de moslims werd een onderkomen op de ‘Wyldemerk’ aangelegd. Bijna twintig jaar hebben ze hier gewoond. Veel mannen werkten in Sneek en de oudere kinderen gingen in Balk naar school. Bij de plaatselijke bevolking hoorden ze er gewoon bij.
Dan wandelen we langs de afgraving van de ‘Wyldemerk.’ Het zand ervan is gebruikt voor de aanleg van de N359. Nu is het een prachtig waterrijk natuurgebied. Het libellen reservaat is vermaard om zijn veelheid van libellen soorten. Het grote geplande pretpark is er gelukkig niet gekomen.
Over het bruggetje komen we weer in de bossen. Langs een recreatieterrein gaat het op naar Oudemirdum. Even voor Oudemirdum zien we de plek waar kamp ‘Boschkant’ heeft gestaan.
Net voor sluitingstijd halen we ons stempel bij “Mar en Klif.’
Ines Bergsma
7e etappe St. Odulphuspad ‘Refigius als Virtueel Elfstedenpad 7 etappe 29 juni 2020
Cathrienus is met vakantie dus zijn we deze etappe met ons tweeën. Het is droog maar het waait stevig, gelukkig gaat de etappe veel door de bossen. De 7e etappe gaat van Balk naar Oudemirdum en is voor ons 15,3 kilometer. We korten de route een paar kilometer in. Deze etappe draagt de naam ‘Refugium’ dat betekent schuilplaats en herinneringen hieraan komen we vandaag tegen.
Van Balk door de bossen naar Kippenburg.
De start is bij de kerk ‘Breahûs’. In Balk zie je aan de riante woningen met fraaie gevels dat vroeger de boterhandel hier voor grote rijkdom heeft gezorgd. Fraai is ook het oude raadhuis. We verlaten Balk. Op Lorreburen naar Harich staan drie monumentale boerderijen. Van de boterkoopman Idske Poppes was de tweede. In de kelder werd de room van de melk tot boter gekarnd. Harich is een voornaam dorp geweest, dat zie je nog aan de grote woningen die er staan.
Dan wandelen we door de fraaie beukenlaan in het Harichsterbos, uiteindelijk verlaten we dit bos bij Ruigahuizen. We steken de autoweg over en duiken gelijk de Star Numans bossen in.
In Ruigahuizen hebben Hugenoten uit Frankrijk een schuilplaats gevonden. Bij de fraaie klokkenstoel gaan we de Bremer wildernis in en dan terug naar de Star Numans bossen. Daar liggen op het pad grote omgewaaide bomen. Hindernissen die we met jeugdige vaardigheid nemen! Trots bereiken we Kippenburg. Hiernaast is het paardendekstation van de dochter en schoonzoon van Eppie. We pauzeren er even en bekijken de indrukwekkende paarden die er staan.
Vluchtplaatsen.
Aan de overzijde van de snelweg aan de ‘lykwei’ stond in de middeleeuwen een uithof van het Sint Odulphusklooster. De uithof heette ‘Spitael’, dat betekent hospitaal. Hier werd aan armen, zieken en bedevaarders onderdak geboden. In de tachtig jarige oorlog is het in vlammen opgegaan. De boerderij die er nu staat draagt nog de naam ’t Spitael.’
In het begin van de eerste wereldoorlog sloegen veel Belgen voor de Duitse troepen op de vlucht naar o.a. Nederland. Waaronder ook veel militairen, die werden in Nederland ontwapend en opgevangen in kampementen. Eén van de eerste tent kampementen was hier aan de ‘Lykwei.’ Later mochten de militairen hun gezinnen over laten komen en kregen ze in Gaasterland een beter onderkomen. De oude steenfabriek bij Rijs is er toen voor ingericht en een nieuw kamp ‘Boschkant’ werd er aangelegd in de buurt van Oudemirdum.
Het gebied waar we nu zijn heet ‘Wyldemerk’, de naam herinnert aan de vroegere jaarlijkse tweedaagse markt. De eerste dag was voor de senioren uit de streek. De tweede dag was voor de jeugd, dan ging het er vaak ‘wyld’ aan toe, mee onder invloed van drank, vandaar de naam.
Molukkers
Even verder staat langs de oude weg een transformatiehuisje. Daarop staan namen van Molukkers. In 1948 werd Indië door Nederland overgegeven aan Indonesië. Veel Molukkers hebben voor een vrij Ambon in het Nederlandse leger gestreden. Na deze actie moesten ze wel in Nederland onderdak krijgen. Een minderheid van de Molukkers waren moslim en dat gaf soms strubbelingen met de andersdenkende Molukkers. Voor de moslims werd een onderkomen op de ‘Wyldemerk’ aangelegd. Bijna twintig jaar hebben ze hier gewoond. Veel mannen werkten in Sneek en de oudere kinderen gingen in Balk naar school. Bij de plaatselijke bevolking hoorden ze er gewoon bij.
Dan wandelen we langs de afgraving van de ‘Wyldemerk.’ Het zand ervan is gebruikt voor de aanleg van de N359. Nu is het een prachtig waterrijk natuurgebied. Het libellen reservaat is vermaard om zijn veelheid van libellen soorten. Het grote geplande pretpark is er gelukkig niet gekomen.
Over het bruggetje komen we weer in de bossen. Langs een recreatieterrein gaat het op naar Oudemirdum. Even voor Oudemirdum zien we de plek waar kamp ‘Boschkant’ heeft gestaan.
Net voor sluitingstijd halen we ons stempel bij “Mar en Klif.’
Ines Bergsma
cookies | privacy en gebruikersvoorwaarden | over ons | contact | Initiatief van De Friesland
